Life- en businesscoach Kelly Weekers brengt haar derde boek De Kracht van Keuze uit. En daarmee vragen wij ons op de redactie af of we allemaal wérkelijk ons eigen leven vormgeven en in hoeverre we daarvoor dus zelf verantwoordelijk zijn. Want als álles een keuze is, dan zijn wij zelf ook de sleutel tot succes of ommekeer.

Twee jaar geleden stond life- en businesscoach Kelly Weekers op onze septembercover en zei zij in het interview al; ‘Je hoeft je niet alles te laten overkomen, je hebt áltijd een keuze. Die wetenschap leerde ik tijdens mijn studie psychologie en is een meerwaarde gebleken in mijn leven.’ Hoeveel meerwaarde blijkt nu al uit de gigantische hoeveelheid pre-orders van haar nieuwe boek De Kracht van Keuze. In dit boek lees je hoe Weekers zelf met het leven omgaat en wat voor impact die keuzes die zij maakt op haar leven hebben. Dat ze niet alléén een plaatje is om te zien, maar ook een intelligente zakenvrouw, bewijst ze onder meer met ruim 150.000 verkochte boeken tot nu toe én door (samen met businesspartner Moniek van Rheenen) aan het roer te staan van Moonshot Coaching; een bedrijf dat zich al jaren in de top van de Nederlandse businesscoaching bevindt. Bijzonder is dat we tijdens ons gesprek toch ook háár valkuilen tegenkwamen.

Gefeliciteerd met je nieuwe boek De Kracht van Keuze!

‘Dank! De Kracht van Keuze is een ander soort boek dan Happy Life 365 en Happy Lifehacks 365. Het gaat nog steeds om mindset, net als in de eerste twee boeken, alleen nu gaat het over mijn mindset en hoe die is gevormd. Dit is een boek over hoe ík mijn leven heb vormgegeven en waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt en wat mij daaraan is opgevallen. De rode draad in mijn leven is kiezen. Keuzes maken en daarnaar leven. Ik hoop dat het mensen zal helpen te reflecteren op hun eigen leven.’

Nee zeggen blijkt voor íedereen moeilijk te zijn. Kun jij uitleggen waarom dat is?

‘Het lijkt erop dat we vaak gedreven worden door wat een ander ergens van vindt, in plaats van door wat wij zélf werkelijk vinden en willen. Het lukt dan niet om grenzen te communiceren, terwijl je met grenzen stellen nou juist zoveel wint. We moeten onszelf niet meer de vraag stellen wat een ander vindt. Ik deed hetzelfde. Ik wilde altijd al psychologie studeren. Maar dat had jaren geleden geen aanzien. Dus ben ik rechten gaan studeren, denkende dat ik daarmee mijn ouders en omgeving trots zou maken. Dat hield ik één jaar vol en uiteindelijk koos ik toch voor psychologie. Ik ben er goed in de vinger op de zere plek te leggen bij mensen en ze te bevragen. De goedkeuring van íedereen hoef je niet te hebben, wat vind je er vooral zelf van?’ 

Kun je een moment of momenten noemen die jou gevormd hebben in je leven?

‘Door het schrijven van dit boek ben ik juist over die vraag gaan nadenken. Ik heb in de loop van mijn leven echt wel dingen veranderd. Van karaktereigenschappen tot aan vriendschappen opgeven die me niet meer dienden. In mijn opvoeding kreeg ik mee; doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Maar onder die noemer houd je jezelf klein. Want wat zullen andere mensen wel niet denken als je meent dat je boeken kunt schrijven, op tv kunt komen, een eigen bedrijf gaat beginnen of naar een andere stad gaat verhuizen? In de basis heb ik een heel fijne, mooie jeugd gehad. En als ik eraan terugdenk dan waren er zeker moment die impact maakten. Maar ook het leren relativeren van die momenten heeft me gevormd, want mij werd geleerd dat er altijd mensen zijn die het erger hebben dus schouder eronder en doorgaan. Daardoor ging ik alsmaar door. Ik moet concluderen dat het hele proces mij gevormd heeft en niet per definitie een incident. Bepaalde incidenten vormden wel aanleiding om anders naar mezelf te kijken of naar het leven. Het vroegtijdig overlijden van een vriend heeft me doen beseffen te genieten en me minder bezig te houden met dingen die in werkelijkheid helemaal niet zo belangrijk zijn. In mijn modellencarrière heb ik genoeg me too-momenten meegemaakt die me deden inzien dat die wereld niks voor mij is. Het moment dat ik als model met minachting werd bekeken omdat ik een veel te kleine broek niet aan kreeg terwijl ik toen écht skinny was, zal ik nooit vergeten. Die minachtende blik van de castingdirector en de walging op haar gezicht deden me inzien dat ik niet meer aan anderen ga overlaten om te bepalen of ik iets waard ben. Ik besloot daar per direct te stoppen met mijn modellencarrière. Eigenlijk heeft zij me een plezier gedaan, want ik boekte direct een ticket naar huis en maakte mijn master psychologie af, want dat was wat ik écht leuk vond. Gekscherend zeg ik daar nu over; ik kon toen de broek niet aan, maar ik ben blij dat ik nu zelf mijn broek kan ophouden! Ik wilde een carrière starten met mijn hoofd en niet met alleen mijn looks.’

Waar komt jouw passie en interesse voor zelfontwikkeling vandaan?

‘Zelfontwikkeling heeft me altijd geboeid. Ik was altijd geïnteresseerd in waarom mensen doen wat ze doen. Ik wil mijn beste leven leiden. Ik wil wel degene zijn waar ik me prettig bij voel en de mensen om me heen verzamelen waar ik blij van word.’

Wat zou jij jezelf nu vragen in een interview?

‘Ik heb de laatste tijd heel vaak aan mezelf gevraagd; wat heb je te bewijzen? Ik ben ondernemer, coach, moeder en auteur. Ik moet veel van mezelf én ik moet het goed doen. Dit komt deels omdat me geleerd is onafhankelijk te zijn. En deels omdat ik mijn leven lang verweten krijg dat dingen me komen aanwaaien, dat ik geluk heb gehad, dat ik voordeel haal uit mijn looks, en nog meer van dat soort opmerkingen. Daardoor heb ik áltijd hard gewerkt om maar te bewijzen dat ik het allemaal zélf kon. Maar ik hoef me eigenlijk alleen aan mezelf te bewijzen en tegen mezelf te zeggen dat ik het goed heb gedaan en zelf te weten dat ik hard heb gewerkt voor wat ik heb bereikt. Ik heb de goedkeuring van anderen dus niet nodig. Maar als je grote hoogtes wilt bereiken moet je jezelf wel afvragen of je het werk ervoor wilt doen, of je de prijs wilt betalen voor dat succes. Wil je wel inleveren op bepaalde vlakken om die carrièrevrouw te worden? Want dat is vaak inleveren op quality time. Nu op mijn tweeëndertigste besluit ik juist om niet steeds nóg meer na te jagen. Niet elk jaar streven naar weer meer omzet en expansie, maar ook kunnen genieten van wat meer rust. Ik wil herinnerd worden als de liefste mama, een betrokken dochter en vriendin. En ook als de carrièrevrouw die ik gewoon ben, maar dat ik door die carrière nooit de rest uit het oog ben verloren. Door keuzes te maken houd je ook regie over je eigen leven. Veel mensen geven anderen, situaties of momenten de schuld van de staat waarin hun leven zich bevindt. En daar word je behoorlijk zuur van. Als je de oorzaak bij een ander neerlegt heb je er geen controle over. Zeg tegen jezelf; “Ik heb de regie over mijn eigen leven, balen dat ik dat even los heb gelaten, maar ik ben ook de sleutel naar de oplossing.” Dan kom je nog eens ergens.’

Je staat bekend als hands-on en no-nonsense. Ben je in tegenstelling wel spiritueel? En hoe past dat, en komt dat terug in jouw leven?

‘Spiritualiteit vind ik boeiend. Ik voel bijvoorbeeld nog steeds de aanwezigheid van de mensen die ik ben verloren. Door het verlies ben ik spiritueler geworden, omdat ik dingen heb ervaren die rationeel niet uit te leggen zijn. Ik geloof erg in positiviteit uitstralen en anderen iets gunnen. Als je dat niet doet, krijg je het ook niet terug. Wat mij betreft werkt het universum zo. Het is een levensinstelling, een mindset. Natuurlijk krijg je, ook wanneer je niet alleen komt halen bij het universum maar ook gééft, te maken met moeilijke momenten. Maar die kun je veel beter aan vanuit een positieve mindset dan vanuit een negatieve basis. Bovendien trek je veel minder negativiteit aan in je leven wanneer je een positieve mindset hebt. En intuïtie speelt in mijn leven ook een grote rol. Ik probeer het vaak wel rationeel te verklaren, maar ik ga áltijd uit van mijn intuïtie. Want wanneer ik dat niet deed ging het altijd fout. Intuïtie is een oersysteem waarmee de mens uitgerust is en je moet dat niet willen overrulen met je ratio.’

Wat zijn de grootste lessen die je tussen je twintigste en dertigste hebt geleerd?

‘Heel cliché, maar toen ik moeder werd veranderde mijn perspectief op het leven. Ik leerde dat moederschap je kwetsbaar en sterk tegelijk maakt. Grote levensvragen dienen zich dan ook aan en het trechteren van wat belangrijk is en wat niet begint ook dan. Want je hebt gewoonweg minder tijd te besteden aan anderen. Er is een leven voordat je moeder wordt, en een leven daarna wat mij betreft.’

Hoe zal je al jouw kennis meenemen in de opvoeding van jouw twee dochters?

‘In alles. Ik draag dit derde boek op aan mijn dochters. Ik weet dat onze opvoeding een stempel op ze gaat drukken. Wat ik mee wil geven is dat je heel wat kunt bereiken met wat er tussen je oren zit. Dat je daarmee veel kunt bewerkstelligen en hoe je daardoor sterker in het leven kunt staan. Ik wil graag dat zij de kracht voelen om te kiezen hoe ze ergens mee omgaan. Ook mindful leven geef ik aan ze mee. Wij fungeren als ouders momenteel als een soort vangrail, en daartussen wil ik ook dat ze keuzevrijheid voelen.’

Waar ben jij nog onzeker over en hoe ga je daarmee om?

‘Ik heb geen last van onzekerheid. Ik was vroeger wel een timide kind en door mijn aard en opvoeding te veel bezig met de buitenwereld. In de wereld van modellen draait het om beoordeeld worden en kritiek krijgen. Dat vond ik lastig, want ik ben perfectionistisch en wilde het graag goed doen, dus daardoor werd ik onzeker gemaakt. Ik denk niet dat een kind geboren wordt met een gevoel van onzekerheid. Dat komt door een ervaring of opvoeding. In onzekerheid leg je de aandacht verkeerd. In mijn geval hechtte ik dus te veel waarde aan wat een ander van me vond, ook al was die wereld natuurlijk een heel harde. Ik gaf anderen te veel ruimte om mijn waarde te bepalen. Als je gaat vergelijken heeft iemand anders het altijd wel beter of is een ander altijd mooier. Het vergelijken is de boosdoener. Niet je striae, niet je cellulitis, niet je gewicht. Kijk naar waar je wél blij mee bent van jezelf en stop met vergelijken.’

Tekst Kristina Bozilovic
Fotografie Otto van den Toorn
Visagie Marc Lubach
Locatie Haven Lake Village