Talkids

De kinderkamer van… Maartje Diepstraten

IN TALKIDS NEMEN WE EEN KIJKJE IN DE KINDERKAMER VAN BIJZONDERE, BEKENDE EN FABULOUS KIDS EN STELLEN WE DE MAMA EEN PAAR VRAGEN OVER HET MOEDERSCHAP. DEZE EDITIE DE KAMER VAN ELVIS – DE DOCHTER VAN MAARTJE DIEPSTRATEN.

Merk je een verschil bij het inrichten van de kinderkamer in vergelijking met je eerste kindje?

‘Dat is een beetje een lastige vraag aangezien we in ons vorige huis, waar Vito geboren is, amper een kamertje hadden. We hadden een minuscuul stukje van de woonkamer afgezet. We leefden vooral in de leefkeuken op de andere verdieping, de woonkamer zat tussen onze slaapkamer en zijn kamertje in. Het was een loft-achtig huis en daarin was alleen plek voor een opklapbare commode – dat werkte perfect overigens – achter schuifdeuren en een bedje. In dit huis had ik ook nu geen vooropgezet plan: alle spullen in het kamertje van Elvis komen uit een andere kamer of stonden er al. Ik had eigenlijk helemaal geen zin in weer nieuwe spullen. Ik ben verzadigd merk ik en vind alles eigenlijk prima bij elkaar passen. Ik wilde alleen de lekkere roze knalkleur Rangwali van Farrow & Ball op de muren en het plafond, dat was mijn uitgangspunt. Wat dat betreft was het wel hetzelfde als met het kamertje van Vito en dat is meteen mijn tip: neem één vast uitgangspunt, een “handenbinder”, en werk daar omheen. Bij Vito in ons vorige huis waren dat de schuifdeuren met de opklapbare commode, in het kamertje van Elvis in dit huis was dat een kleur.’

Waar haal je je inspiratie vandaan?

‘Uit mijn hoofd denk ik. Ik doe niet aan Pinterest, daar krijg ik FOMO van. Dan wil ik alles wat ik zie, maar dat kan helemaal niet natuurlijk – dan moeten we een enorm huis en heel veel geld op de bank. Ik probeer altijd te werken met dat wat ik al heb en dat is dan meteen ook de inspiratie. Hoe kun je een ruimte en spullen die je al hebt een upgrade geven door slimme toevoegingen zoals kleur of een item dat die dingen samenbrengt? Dat zit dan een tijdje in je (mijn) hoofd en alles wat je ziet – een winkel, plaatjes op Instagram, tijdschriften, een restaurant of hotel – kan dan dé inspiratie zijn die precies die oplossing geeft die je zocht. Tenminste, zo werkt het dus bij mij.’

Waar komen de spullen vandaan?

‘Ik ben best wel een verzamelaar en heb het geluk dat we een grote opslag hebben. Ik gooi zelden iets weg en kan dan weer wisselen met items die we al hadden. Ik ben een sucker voor kleedjes, lapjes en stoffen, die kun je altijd opvouwen en je geeft er een ruimte zo een andere look mee – ik heb het dan over bijvoorbeeld plaids, vloerkleden, kussens en beddengoed. Ik heb ook al behoorlijk lang dezelfde smaak, zo blijkt, want onze “oude” spullen vinden altijd wel weer een plekje. Het gouden kastje, het zijn er twee naast elkaar, kochten we bij Made voor ons vorige huis; daar stond het in de keuken, hier functioneert het als commode. Elvis slaapt voorlopig nog op onze kamer in de cosleeper, maar het Stokkebedje in haar kamer is een meegroeibed en hadden we al voor Vito. Het behang op de muur zat er al op voordat ik zwanger was, toen was deze ruimte een werk- en rommelkamertje, en is van Arte. Op de vloer ligt een Marokkaans kleed dat ik al heel lang heb van The Souks en daar overheen een vloerdier van Doing Goods – die is nieuw, want ik wilde wel nog iets speels. De rekjes aan de muur zijn van Westwing en hingen in ons vorige huis in de gang. De felgekleurde koffer kreeg ik ooit bij een persevent van Oilily, de plafondlamp komt ook uit ons oude huis en kocht ik lang geleden bij een van mijn favoriete winkels De Weldaad in Amsterdam. De vislamp is via Archive Store en het hemeltje is ook nieuw en is van Numero74. Beddengoed komt van Khasto en Crisp Sheets – alles had ik al; de plaid van Khasto gebruikte ik afgelopen zomer nog als picknickkleed.’

Wat heb je geleerd bij het hebben van je eerste kinderkamer? 

‘Geleerd is misschien een groot woord, maar ik vind zelf alle kinderkamers die je op Instagram, in winkels en bladen ziet zó saai! Waarom is alles altijd beige? Ik snap daar niks van. Een kind slaapt in dat kamertje en dan is het donker. Wel een tip: zorg altijd voor verduisterende gordijnen. En de rest van de tijd mag het toch best een beetje vrolijk zijn?’

Welk item in het kamertje heeft een bijzonder verhaal? 

‘Eerlijk gezegd houd ik van spullen en gooi ik zelden iets weg, maar ik ben totaal niet materialistisch. Klinkt gek misschien, maar wat ik bedoel is dat ik niet hecht aan spullen. Je mag alles meenemen – als het moet dan hè – en dan mis ik oprecht niks. Mijn bewaardrang heeft meer te maken met dat ik het zonde vind om misschien iets opnieuw te moeten kopen dan dat ik per se aan iets gehecht ben. Maar als ik iets moet noemen is het vloerkleed van The Souks al heel lang een enorme favoriet en heeft dit kleedje al veel huizen en kamers gezien. Ik gooide er tijdens het verven van Elvis’ kamer een volle pot verf overheen… kak, maar ook daar heb ik geen traan om gelaten hoor, geeft karakter, haha!’

Hoe bevalt het moeder zijn van twee kinderen?

‘Vraag me dat over een jaar nog maar een keer ;-). Elvis is nu nog zo klein. Dirk, mijn man, neemt de zorgen voor Vito veelal op zich zodat ik het grootste deel van de tijd weer één kind heb en dat is zo heerlijk! Ik mag quality time met Vito en met Elvis hebben – en natuurlijk de zorgen voor Elvis – en dat maakt dat ik de lastige zaken van twee kids, “handjes vol”, nog amper heb ervaren eerlijk gezegd.’ 

Wat vind je het leukst?

‘Sorry voor het enorme cliché, maar Vito heeft het woord trots een nieuwe dimensie gegeven. Zo, zo, zo trots en nul komma nul jaloers. Ik ben zo mogelijk nog meer van hem gaan houden.’

Wat valt je tegen nu met twee kids?

‘Ook hier een cliché: dat je je tijd nog meer moet verdelen. Je wilt alles, maar dat kan gewoon niet. Niet én een baby én een kleuter én werken én een sociaal leven tegelijk. Dat is onmogelijk. Dus moet ik dingen loslaten en dat is niet altijd leuk.’

Ben je bewuster bezig met de aankopen voor je tweede kind?

‘In zoverre dat ik momenteel sowieso een beetje wars ben van aankopen doen. Ik heb veel nog van Vito wat Elvis aan kan of kan gebruiken. Hoewel ik bij Vito al vrij duidelijk voor ogen had wat ik wel en niet nodig had, koop ik nog steeds weinig overbodige zaken. Wat ik wél koop moet dan wel mooi en “goed” zijn – lees: ik ben een sucker voor mooie merken en kan daar dan ook gewoon goed geld aan uitgeven.’

Heb je nog tips die je wil delen met andere mommy’s?

‘Laat je niet beïnvloeden door alles wat je ziet op social media of door de “tips” in je omgeving. Je eigen gut feeling is echt altijd het best. Op social media vooral worden zoveel “waarheden” verkondigd dat je er helemaal tureluurs van kunt worden. Zeker als je onzeker bent over jezelf, je zwangerschap of je pasgeboren baby vind ik het soms gewoon echt veel te veel. Zo kun je je bevalling écht niet plannen aan de hand van een geboorteplan, pushschema’s, playlisten en allerhande kaarsen en wierook – meestal valt het dan allemaal maar wat tegen – is jouw leven en jouw kindje met geen ander te vergelijken en hoef je écht niet al die spullen te hebben om een prachtig kindje op te voeden. Pick your battles.’

[Credit] Fotografie Emma Peijnenburg