Je kent haar gezicht wellicht van de uitzending Het mooiste meisje van de klas waarvoor haar- en make-up artist en auteur Alexandra Leijs in haar verleden moest duiken en een aantal pijnlijke herinneringen moest ophalen. ‘Ik zag er tegenop, maar ik ben blij dat ik eraan heb meegewerkt, want het is uiteindelijk een korte docu over je leven wat je ervoor terugkrijgt. Iets dat je aan je kleinkinderen kunt laten zien.’ Aldus Leijs.

Inmiddels ligt haar allereerste roman De Parenclub in de winkels. Een semi-autobiografisch boek waarin de hoofdrolspeelster na een ruzie met haar vriend tijdelijk bij haar dementerende moeder intrekt en uit het niets een sms krijgt van haar grote liefde en ex-vriend Bart met wie ze vele seksuele escapades beleefde. Een verhaal om rode oortjes van te krijgen, afgewisseld met de bittere realiteit van het zorgen voor een dementerende ouder. Spannend, herkenbaar, emotioneel, het zit er allemaal in en daarom is het niet gek dat een Engelse vertaling as we speak in de maak is en er al gesproken wordt over een mogelijke verfilming van het boek. Niet gek, voor een debuut!

Waarom besloot je een boek te schrijven?
‘Ik liep al zes jaar met een verhaal in mijn hoofd rond en ontmoette Janneke Jonkman. Janneke leidt De schrijftuin waar je onder andere een schrijfcursus kunt volgen. Ik vertelde Janneke mijn verhaal en zij geloofde er direct in! Op dat moment was mijn moeder heel erg ziek en daar sprak ik over met Janneke, die op het idee kwam het verhaal dat ik in mijn hoofd had te combineren met de situatie van mijn moeder. Ik ben ooit begonnen aantekeningen te maken van de dingen die mijn dementerende moeder deed en zei tijdens haar ziekte. Die aantekeningen kwamen goed van pas! Ik ben de schrijfcursus van Janneke gaan volgen. Uiteindelijk heb ik er ruim twee jaar over gedaan om dit boek te schrijven.’

Iedereen die dit wil lezen wil weten of het autobiografisch is.
‘Het is gedeeltelijk autobiografisch. Het gedeelte met mijn moeder is inderdaad uit mijn eigen ervaring en het seksueel getinte deel is gedeeltelijk uit eigen ervaring gecombineerd met de verhalen van onder andere vriendinnen. Et voilà! De Parenclub. We hebben al snel een oordeel over seksuele voorkeuren en fantasieën. Totáál onnodig. Ik ben in een parenclub geweest. Toen ook mét vooroordeel. Ik dacht dat daar alleen maar rare, vieze mensen zouden komen, maar het tegendeel is waar! Er komen veel mooie, intelligente mensen. Dat heeft ook mij verrast. In het begin twijfelde ik er nog over om onder mijn eigen naam te schrijven, maar tijdens het schrijfproces werd ik er trots op dat ik dit onderwerp beschreef en ben ik er dus vol voor gegaan.’

Hoe zijn de reacties?
‘Tot op heden is iedereen dolenthousiast en lezen ze het boek in één keer uit. Men reageert enthousiast, met een lach en een traan – omdat de mensen die me kennen weten dat de ziekteperiode met mij moeder heel zwaar is geweest – én met opwinding en rode oortjes. Precies waar ik op had gehoopt. Ik ben heel trots dat de reviews heel positief zijn.’

Wat zijn jouw favoriete boeken?
‘Ik ben lang gek geweest op boeken van Stephen King, Kluun, Heleen van Royen, maar ook biografieën. Heel divers.’

Al bezig met een volgend boek?
‘Jazeker! Dat heeft ook een seksueel thema. Ik heb absoluut de smaak te pakken. Mijn tweede boek wordt heel bijzonder, omdat het een verhalenbundel wordt van échte verhalen. Ik interview er mensen die verschillende seksuele voorkeuren hebben. Van een slipjesfetisj tot en met een keurige family man die met enige regelmaat shemales bezoekt en absoluut niet bij zijn gezin weg wil. Níemand mag erover weten, maar hij wil toch zijn verhaal kwijt. Heel divers en heel spannend.’