In deze rubriek nemen we een kijkje in de kast van inspirerende mensen. Welke items zijn favoriet en hebben een bijzonder verhaal? Dit keer de favorieten van ALZÚARR-schoenenontwerpster Zeynep Dag.

‘De zwarte Gigi-pistoolhakken is een van mijn meest bijzondere designs. Mijn designs zijn een vertaalslag van mijn leven. Daarom zijn het ook altijd unieke designs. Ik heb in mijn jeugd veel geweld meegemaakt. Daar zijn de Gigi-hakken een vertaling van. Die periode heeft mij gevormd tot wie ik vandaag de dag ben. Het heeft me ontzettend sterk gemaakt.’

‘Mijn eerste baan was als freelance schoenenontwerper. Toen zei ik dat ik van mijn eerste salaris mezelf iets leuks gun waar ik voor altijd aan blijf herinneren. Het eerste moment dat ik geld verdiende kocht ik een Chaneltas. Voor mij is geld verdienen aan de ene kant een middel, aan de andere kant kun je er ook dromen mee verwezenlijken.’

‘Ik was in Londen toen ik dit Fendi-tasje bij de Harrods zag. Ik ben heel impulsief en verzon een smoes waarom ik dat tasje moest hebben. Daar kan ik mijn telefoon in doen, dacht ik, haha. En nu denk ik; waarom heb ik ‘m nou? Ik gebruik ‘m nooit. En mijn telefoon past er ook helemaal niet in, haha!’

‘Ik heb schijt aan alles en iedereen. Het boeit me gewoon niet. Dat zie je ook wel terug in mijn ontwerpen. De kabouter steekt lekker zijn middelvinger op; zo sta ik ook in het leven. Ik steek letterlijk en figuurlijk heel vaak mijn middelvinger op. Ik doe gewoon lekker mijn eigen ding. Als ik ergens achter sta doe ik het. En mijn Lora’s die ik hier aan heb zijn heel belangrijke schoenen voor me. Als ik op mijn leven terugkijk denk ik; wow, hoe heb je dat zo af en toe overleefd? Met mijn moeder zat ik in situaties waarin ik niet eens wist of ik morgen nog zou leven. Maar ik bleef – en blijf – altijd positief. Ik blijf altijd lachen in het leven. Vandaar de lipjes.’

‘Ik ben natuurlijk geobsedeerd door schoenen maar de Cece’s zijn zo fotogeniek. Ik kwam in aanraking met kunst toen ik vijftien was en naar de havo ging. Kunst heeft me laten zien dat alles mogelijk is in het leven. Toen ik met dit design aankwam zeiden ze dat het technisch niet kan. Toen zei ik: het boeit me niet, als ik het wil gebeurt het. En het is gewoon gelukt en ze lopen superlekker.’

‘Met een jurkje aan voel ik me op-en-top vrouwelijk. Ik draag geen spijkerbroeken. In mijn jeugd hadden we geen geld maar ik hield wel van mode. Op school droeg iedereen merkspijkerbroeken. Ik had maar één spijkerbroek. Je kunt niet elke dag dezelfde broek aan maar ik wilde er wel leuk bijlopen, dus toen dacht ik; ik ga jurkjes dragen. Dat hoeft geen merk te zijn – bij een spijkerbroek zie je het merkje achterop. Ik hou van dingen die net anders zijn. Deze jurk was een samenwerking met een designer waar ik toen echt voor heb gespaard. Ik was achttien en zat op de kunstacademie toen ik ‘m kocht dus ik draag ‘m al tien jaar. Het is een vrolijk jurkje, ik hou heel veel van kleur.’

‘Ik heb al tien jaar geen contact met mijn broer. Wel heeft hij me via mijn schoonzus vorig jaar met mijn verjaardag dit kettinkje gegeven. Ik twijfelde of ik ‘m moest dragen, maar sinds ik ‘m draag heeft het me zoveel geluk gebracht. Mijn zus zei ook: “Je broer is hartstikke trots op je, ook al heb je geen contact”. Ik geloof echt dat het mij heel veel geluk heeft gegeven. De ketting draag ik altijd, ik doe ‘m nooit af. Mijn broer is zo toch altijd bij me.’