Droomhuis

Thuis bij ‘Ibiza-pionier’ Luc Clement

Ibiza heeft de reputatie als hét partyeiland van Europa, maar er is veel meer te vinden op deze populaire reisbestemming dan alleen de hippe night clubs, restaurants en bars. Het mediterrane eiland staat ook bekend om zijn mooie landschappen en ongerepte natuur, zijn interessante locale architectuur en de prachtige vergezichten over de blauwe zee. Van alle ‘Balearen’ ligt dit eiland het dichtst bij het vasteland van Spanje en heeft een tweehonderd kilometer lange kustlijn, met vele kleine baaien en meer dan vijftig zandstranden. Ibiza-stad is een van de best bewaarde middeleeuwse steden in heel Europa en is de grootste en mooiste stad van het eiland. Vlakbij zijn er op het eiland ook talloze oude finca’s te vinden, gelegen op het glooiende platteland. En soms wil het geval dat zo’n bijzonder wit huis boven op een berg staat; van ver niets meer dan een héél klein wit stipje, van dichtbij een bijzondere finca met een verhaal. En bij bewoner en ‘Ibiza-pionier’ Luc Clement, staat deze finca met zwembad op één van de mooiste heuvels, in het noordwesten van Ibiza.

Zijn mediterrane retraite-oord genaamd ‘Can Ramon des Calvari’ is bijna kloosterachtig van sfeer en museaal van interieur. In deze bijzondere plek creëerde hij naast de functies van leven en wonen ook voldoende ruimte voor zijn unieke collectie zwartwitfotografie bestaande uit foto’s van bekende fotografen zoals Helmut Newton, Peter Beard, Alfred Stieglitz, Sarah Moon, maar verder ook nog voor Afrikaanse kunst uit Congo, zijn beider interesses. Na jaren van reizen en een internationale carrière in de fashionbusiness had ‘global nomad’ Luc Clement behoefte aan rust, ruimte en bezinning. De ingetogen finca – zeer ruim aan oppervlakte, maar bestaande uit verschillende kleinere volumes – biedt hem de gelegenheid in alle rust zijn leven te reflecteren en het van ‘grote’ hoogte te bekijken. Om daarna ook weer reisavonturen en uitdagingen aan te gaan, ook gezien zijn nieuwe initiatief LC gallery; ‘showcasing Art, Design and Nature’. Can Ramon des Calvari werd een heel persoonlijke woonplek met aandacht voor kunst, cultuur en een verstilde landelijkheid. Luc: ‘Mijn drang naar natuur en rust wees me de richting op van deze finca op Ibiza, ietwat afgelegen in het noordwestelijke deel van het eiland. Mijn vorig leven bestond uit vele internationale reizen naar New York, Istanbul of Hong Kong. Ik wilde tegenover dat “cosmopolitan” iets “natuurlijks” plaatsen, een rustpunt. Als ik hier op het eiland ben dan kan ik ook honderd procent genieten van deze natuuromgeving, een simpele wandeling met mijn hond, het brengt me automatisch weer terug “op aarde”.’

Blokkendoos

Met name het historische gegeven van deze finca bleek een welkome en een perfect rustige omgeving voor de fotoverzameling van Luc. Al dertig jaar verzamelt hij bijzondere foto’s. Het bracht hem tot deze uitzonderlijke collectie die uit ongeveer 150 fotowerken bestaat. Zwartwitfotografie en tribal art zijn zijn liefde en focuspunten geworden; Afrikaanse objecten en maskers, veelal uit Belgisch Congo. Ze staan overal in de finca opgesteld of prijken aan de vele witte wanden. Zowel in de grote living, de verschillende gastenkamers en de comfortabele woonkeuken. Omdat de finca tegen een heuvel is gebouwd ziet de finca er van buiten uit als een witte gestapelde ‘blokkendoos’, een aantal volumes verschillend van grootte en hoogte, waardoor er in het interieur niveauverschillen zijn. De woon- en leefruimten liggen als een rij achter elkaar, maar anders van niveau, wat mooie doorzichten en perspectieven geeft. En bij de entreehal een indrukwekkend donker balkenplafond, authentiek, ambachtelijk en stoer. Het geeft een zekere intimiteit en warmte aan de ruimte. De master bedroom en gastenkamer liggen aan de linkerkant van de entreehal. Aan de andere kant ligt ietwat verhoogd de living, met een zithoek rond de openhaard en tv. Deze ruimte doet ook dienst als kleine ‘bibliotheek’. De verschillende boeken verklaren de interesse en de vele internationale reizen van Clement, maar ook zijn liefde voor kunst, mode en fotografie en zijn gevoel voor cultuurhistorie. We zien titels als La Passion de l’Art Primitive, De Robert Rubin Collection, Etudes Songye, Fleuve Congo, African Faces, Gerhard Richter, Wim Delvoye, The Fashion Book, Vanity Fair’s Hollywood, Mapplethorpe, Edward Weston… en natuurlijk ontbreken de onvermijdelijk fotoboeken van menig fotoliefhebbers, Walker Evans en Robert Frank, niet en zijn interesse in internationale fashion en interieurdesign met tijdschriften als ELLE DECORATION, ARCHITECTURAL DIGEST, VOGUE LIVING en CONDé NAST TRAVELLER.

Back to basic

In al die landelijke rust en zonnige sfeer is de fotocollectie en kunstverzameling een ‘avontuurlijke reis’ naar verre oorden. ‘Al dertig jaar verzamel ik zwartwitfotografie, pas vijftien jaar geleden is er als tweede passie tribal art bijgekomen. Fotografie had altijd al mijn interesse vanuit mijn professie binnen de modewereld. Foto’s waaronder werken van onder andere Helmut Newton en Peter Beard kies ik simpelweg op emoties, het bijzondere fotobeeld, verder is het moeilijk te verklaren. Bij tribal art ligt het iets genuanceerder. Op het moment dat ik mijn verzameling begon was ik nooit zelf in Oost-Afrika geweest, want daar ligt de focus van mijn collectie, maar toch hadden die objecten op mij een ongekende aantrekkingskracht. Een goede vriend introduceerde tribal art bij mij, hij is ook een verzamelaar van Afrikaanse objecten. Ik werd zo enthousiast van zijn verhalen dat ik op zijn aanraden naar de Grand Sablon in Brussel ben gegaan, het adres waar je de beste galerieën kunt vinden op het gebied van tribal art en Afrikaanse kunst. Die middag ging ik trots met mijn eerste Afrikaanse beeld naar huis. Door de jaren heen werd mijn verzameling alsmaar groter. Ik verdiepte me erin waardoor ik langzamerhand kan duiden waarom het zo’n aantrekkingskracht op mij heeft. Het is zo “eerlijk” van expressie, heel rauw en universeel van uitstraling. Alles is door deze volkeren en culturen vanuit persoonlijke emotie gemaakt, op eigen gevoel, uit zichzelf ontstaan, zonder enige referentie. Ik omschrijf het vaak dat het zich beweegt tussen “art” en “meaning”. Je kunt het als kunstuiting zien, maar eigenlijk zijn het objecten die dagelijks door Afrikaanse culturen werden gebruikt voor ceremonieën of religie, bijvoorbeeld als vruchtbaarheidssymbool of om goden te vereren. Die tegenstelling intrigeert me. Het is zo bijzonder om te zien dat het ook zo’n invloed heeft gehad op de moderne kunst van de twintigste eeuw zoals het expressionisme, kubisme of surrealisme. Ik heb dan wel een collectie tribal art, maar ik zie mezelf niet écht als een verzamelaar. Ik heb gewoon het geluk gehad dat ik vanaf het begin veel heb gekocht. Inmiddels groeit deze markt zich explosief. Er is een beperkt aanbod, omdat het niet meer wordt gemaakt, maar de internationale interesse daarentegen groeit meer en meer. Langzamerhand heb ik mijn focus verlegd naar objecten en maskers uit Congo en Oost-Afrika en breid ik mijn verzameling verder uit. Omdat ik mij er meer in heb verdiept vul ik beetje bij beetje de lacunes. Het past ook zo goed binnen de context van deze Ibiza-finca. Met zorg en aandacht heb ik de renovatie ter hand genomen. Het was een zeer intensief project en het heeft zeker vijf jaar geduurd voordat het uiteindelijk deze museale, ietwat verstilde, kloosterachtige sfeer en uitstraling meekreeg. Net als deze natuurlijke locatie in de bergen van Ibiza, deze bijzondere finca en zijn ingetogen interieur, zegt mijn tribal art-collectie iets over mijn drang naar natuur, oorsprong en eerlijkheid; de universele waarden zoals “back to basic”, “back to my roots” en het creëren van een “sense of reflection and belonging”.’