De Franse Servane Giol trok voor de liefde naar Venetië. Sinds 1999 woont ze samen met haar man en vier kinderen in de stad die haar op ieder vlak inspireert. Voor haar nieuwe koffietafelboek Venise opende ze de deuren van historische paleizen, ambachtelijke werkplaatsen en keek ze binnen bij creatievelingen. We spreken haar over de stad die volgens haar geen eenzaamheid kent. ‘Je hoeft hier niet met vrienden af te spreken om ze te zien, je komt ze simpelweg gewoon altijd tegen.’
Hoe zou je Venetië vandaag de dag omschrijven?
‘Mijn Venetië is vol kinderen, inwoners en theaters. Je kunt niet in een geweldige stad wonen zonder je erdoor te laten beïnvloeden. Niets in Venetië is banaal. Het is zo’n bijzondere stad: van de mensen die er wonen tot het ambacht dat je er kunt vinden. Het vormt een onuitputtelijke bron van inspiratie voor musici, artiesten, schilders en schrijvers.
Wat waardeer je het meest aan de stad?
‘Het gevoel van Dolce Vita leeft hier als nergens anders. Niemand heeft haast, er wordt volgens het ritme van de dag en het water geleefd. Eenzaamheid lijkt hier niet te bestaan. Je hoeft hier niet met vrienden af te spreken om ze te zien, je komt ze simpelweg gewoon altijd tegen.’
Wie is de Venetiaanse vrouw?
‘Ondanks dat Venetië de meest gefotografeerde stad is ter wereld, weet de Venetiaanse zich goed te verschuilen. Ze is wat mysterieus, sportief, sterk en spreekt minimaal twee of drie talen. Boodschappen doen of met een kinderwagen lopen is niet heel gemakkelijk in Venetië. Ze borrelt met een Bellini of een Spritz en sport door veel te roeien.’
ZIE OOK: ZEVEN HOTSPOTS IN VENETIË
De stad is erg bekend en toeristisch. Hoe heb je het authentieke karakter van de stad weten vast te leggen?
‘Het is een misvatting om te denken dat Venetië bekend is. Natuurlijk is het erg toeristisch, maar er zijn maar weinig mensen die écht achter de gesloten deuren komen van de Venetiaanse paleizen. Ik heb in mijn boek getracht om de authentieke kant van Venetië te laten zien door de paleizen te bezoeken. Wat meehelpt is dat ik al twintig jaar getrouwd ben met een Venetiaan, en me daarom ondertussen goed tussen de locals beweeg.’
Het beeld in het boek is overwegend chique en donker. Reflecteert dat de sfeer van de stad?
‘Chique zeker. Venetië is een elegante, vrouwelijke stad waar je ambachtslieden vindt die zijde, fluweel en juwelen produceren. Ik vind Venetië geen donkere stad, integendeel: de lichtinval is er als in geen andere stad. De reflectie in het water van het licht dat op de paleizen straalt is typisch Venetiaans. Allesbehalve somber dus.’
Tekst Marina de Massiac
Fotografie Mattia Aquila
