DE FAVORIETEN VAN…

FAMKE MESMAN


LONNEKE NOOTEBOOM DEELT IN TALKIES HAAR FASHION FINDS. ZE IS AL TWINTIG JAAR STYLIST EN PERSONAL SHOPPER VAN VERSCHILLENDE BN’ERS EN GEEFT OOK STYLINGWORKSHOPS. IN DEZE RUBRIEK NEEMT LONNEKE EEN KIJKJE IN DE KAST VAN INSPIRERENDE VROUWEN. WELKE ITEMS ZIJN FAVORIET EN HEBBEN EEN BIJZONDER VERHAAL? DITKEER GAAT LONNEKE OP BEZOEK BIJ MODE- EN INTERIEURSTYLISTE FAMKE MESMAN.

‘Drie jaar geleden werd ik veertig en toen gaf ik een feestje. Het thema van de avond was kleurrijk, hysterisch, disco; precies zoals ik ben, haha, hysterisch is my middle name. Ik droeg deze jurk van Philosophy met een panterriem, ik ben helemaal verliefd op die jurk. De laarzen heeft Rinske, de eigenaresse van Paul Warmer, speciaal voor mij laten maken voor mijn verjaardag, heel bijzonder! We hebben vroeger samengewerkt bij Paul Warmer. Ik voelde me een kleurrijke glitterbal, haha, precies wat ik wilde.’

‘Ik ben veel afgevallen, ik zag deze jurk van RAT & BOA online en ik was op slag verliefd. Ik dacht; ik koop die jurk. Hij is best wel sexy. Ik nam ‘m mee naar Antibes waar Olcay haar verjaardag vierde. Ik droeg die jurk op het feestje en ik voelde me zo op-en-top vrouw en knap. Ik had megaveel sjans die avond. Ik was op dat moment in mijn leven eigenlijk helemaal niet blij, maar ik straalde alle kanten op! Soms heb je weleens zo’n avond. Ik was even een skinny bitch, haha, ik voelde me zo sexy! Ik kreeg aandacht van man én vrouw, dus ik dacht echt; wat is dit? Ik voelde me prachtig. De collier van Cartier heb ik gekregen van mijn vriend toen we een jaar samen waren. Hij is helemaal niet van de dure cadeaus, hij geeft totaal niet om dat soort dingen, hij is gewoon een ouwe hippie. Maar ik wilde de ketting zo graag hebben. Ik was er zo gefixeerd op dat ik ‘m zelf wilde kopen. Maar hij had nog wat goed te maken haha, en toen kreeg ik de collier voor ons eenjarig samenzijn. Ik ben er heel erg blij mee, ik doe ‘m nooit af. Ik heb ‘m inmiddels bijna twaalf jaar om. Ik doe ‘m alleen af als we niet blij zijn samen. Ik heb vriendinnen die aan mijn ketting zien of het aan of uit is. Die ketting hoort bij mij. Ik ben één met de ketting. De andere collier is van de moeder van mijn vriend geweest. Mijn vriend is Italiaans en di mamma is alles. Ze is overleden, ik heb haar nooit gekend. Haar sieraden zijn voor hem heel belangrijk. Hij heeft het collier aan mij gegeven om zijn waardering voor mij te tonen. Die ketting is mij heel waardevol. Ik heb ‘m een keer teruggegeven, omdat ik zo boos was, maar toen kreeg ik er gigantische spijt van. Ik heb toen gesmeekt of ik ‘m weer terug mocht. Echt heel erg, maar nu ga ik ‘m nooit meer teruggeven. Als ik me niet fijn voel pak ik die ketting erbij, dat biedt mij troost. De munthanger heb ik gekocht toen mijn ex en ik uit elkaar gingen. We hebben een zoon samen, hij is inmiddels 21. Toen onze zoon vijf was, ging ik voor het eerst alleen met hem op vakantie naar Griekenland. Ik vond het heel spannend om alleen met je kind op vakantie te gaan. Ik wilde een aandenken aan onze eerste vakantie, dus kocht ik daar deze Griekse munt en heb ik ‘m daar laten vergulden met bladgoud. Hij is heel rauw gemaakt. Die munt is voor mij heel belangrijk, en mijn zoon weet ook dat dat mijn aandenken is aan onze eerste vakantie samen.’

‘De jurk is geweest van de zus van mijn oma. Tante Marjan was eigenlijk mijn tweede oma, ze is later dan mijn oma overleden. Ze woonde op de boerderij, maar was eigenlijk een heel chique vrouw, ze ging later met een heel rijke man uit Laren. Ze maakt altijd voor mij rijstepap. I heb een aantal dingen van haar gekregen toen ze kwam te overlijden. Deze jurk hing in haar kast. Ik zag die jurk en ik dacht; die is van mij. Ik heb ‘m een keer aangehad naar een bruiloft van vrienden van mij. Dit is iets wat ik nooit weg zou doen. Tante Marjan was mijn lievelingstante. Ze is een paar jaar geleden overleden en ik weet nog goed dat ik de dag voor haar overlijden nog bij haar was, ze was toen nog helemaal oké, ze is in haar slaap overleden. Ze gaf me een boek mee, een Italiaans kookboek. En een dag later was ze er niet meer. ik ben zo blij dat ik er toen nog ben geweest.’

‘Ik kleed Marco Borsato al heel lang. Mijn allereerste klus, ik werkte toen nog met Danie Bles samen, was voor de videoclip van Vandaag is Rood van Marco om de hele band te kleden. Dus dat waren best wel veel mensen, inclusief Marco natuurlijk. Toen heb ik van het geld dat ik ermee verdiend heb – wat eigenlijk compleet stom is, maar ik wilde gewoon heel graag iets blijvends – deze Chaneltas gekocht. Het is geen geijkte Chaneltas, hij komt uit de vintage lijn en dit model past echt bij mij.’

‘De tekening heb ik voor mijn 43e verjaardag gekregen van mijn dierbare vriendin Tarone. Ze is enorm getalenteerd en ze kan ook megagoed tekenen. De tekening was ook geprint op mijn verjaardagstaart. Ze heeft alles getekend wat ik heb en wat ik ben. Op de tekening heb ik die jurk aan van RAT & BOA, met gympen eronder aan met sokken, allemaal shoptassen en met mijn lijfspreuk: “Vriendin, je kan het maar beter hebben”. Ik heb een alles-tic. Zet mij in de Gamma en ik koop schroeven. Het horloge kreeg ik van mijn – inmiddels – ex toen ik zwanger was van hem. Ik was al heel jong samen met hem, van mijn dertiende tot aan mijn 27e. Ik heb de originele horlogeband een paar jaar geleden vervangen door dit hysterische regenboogbandje, dat past weer helemaal bij mij. Als ik er niet meer zou zijn gaat het horloge naar mijn zoon, het originele bandje heb ik natuurlijk nog gewoon!’

‘Ik wilde al heel lang een Hermès-shawl, maar ik kon eigenlijk nooit helemaal de goede vinden. Je moet er echt tegenaan lopen. Toen ik voor Talkies Magazine met Leco, Otto en Kristina naar Sardinië was voor de covershoot met Leontine, zaten we in Porto Cervo waar een kleine Hermèsboutique zit, en daar vond ik deze shawl. Sindsdien gaat-ie overal mee naartoe. Leontine vond ‘m ook prachtig, maar kocht ‘m niet, en ze had achteraf spijt dat ze ‘m ook niet had gekocht. Uiteindelijk heeft ze ‘m hier in Nederland nog kunnen vinden. Het was een heel mooie reis, we hebben in onze broek gepiest van het lachen!’

‘Ik moest al huilen toen ik begon over deze gympen. Begin 2020 kreeg ik een burn-out. Ik heb jarenlang zeven dagen in de week non-stop gewerkt. En vorig jaar was het op, het licht ging uit. Ik ben toen met iemand gaan praten die zei dat ik naar buiten moest, gaan wandelen, aarden, 4gezond eten, et cetera. Dus ik ben eerst op de gympen die ik had gaan lopen, die waren veel te zwaar, dus toen kocht ik deze New Balance-gympen. En daar heb ik vorig jaar honderden kilometers op gelopen. Ik ben daardoor uit die burn-out gekomen. Het wandelen heeft mij rust gegeven in mijn hoofd, daardoor kon ik dingen loslaten en in het nu leven. Ze hebben mij door de moeilijkste periode heen getrokken. Ik kon niks, ik kon alleen maar op de bank zitten en voor me uit staren. Ik was diep ongelukkig. Ik at niets, sliep amper, niks boeide me meer en ik kon alleen maar denken. Die gympen hebben voor mij zoveel betekenis, ze waren echt mijn redding, en ze zitten ook gewoon fantastisch lekker!’

Tekst Lonneke Nooteboom
Fotografie Marinke Davelaar