Skye McAlpine is van oorsprong Engels, maar groeide op in Venetië. Tegenwoordig woont ze tussen Londen en Venetië samen met haar gezin. Ze staat bekend om haar prachtige manier van tafels stylen en het neerzetten van een dromerige Italiaanse stijl in haar Engelse huis. Ze doet dat door veel zorg te besteden aan familiegerechten, kandelaren, vers fruit, serviesgoed en verse bloemen. Verse ingrediënten staan altijd centraal in haar beelden. Haar boek Aan tafel in Venetië bundelt recepten uit haar tweede woonstad Venetië. Skye vindt dat hoe chic een restaurant ook is, dit altijd onderdoet voor thuis eten, en daarom schreef ze het boek met mooie en eenvoudige gerechten uit haar eigen keuken.

Hoe ben je in de wereld van food terechtgekomen?

‘Ik ben altijd al gek geweest op koken en samen eten. Ik verzamel al jaren kookboeken, en lees ze alsof het romans zijn. Als ik ’s avonds in bed lig met een kop thee lees ik een kookboek voordat ik ga slapen. Een aantal jaar geleden werd mijn zoon Aeneas geboren, en niet lang daarna ben ik mijn eigen blog begonnen. Op de blog kon je een aantal van mijn recepten vinden met wat verhalen uit Venetië. Het begon als een hobby, maar voor ik het wist schreef ik artikels voor tijdschriften en begon ik aan mijn kookboek Aan Tafel in Venetië te werken. Mijn tweede boek komt overigens in juli uit!’

Wat is je favoriete recept uit het boek?

‘Het is moeilijk om maar één recept te kiezen, alle recepten zijn op hun eigen manier mijn favoriet! Er is een recept dat ik graag gebruik voor verjaardagen. Het is de chocoladetaart met mascarponebotercrème. Ik ben er gek op: de cake bevat geen bloem, hij is heel “rijk” en mijn moeder bakte deze taart altijd voor mijn verjaardag toen ik klein was. Ik vind dat er geen betere chocoladetaart is dan deze!’

Hoe ben je op de recepten gekomen?

‘Veel van de recepten zijn oude familierecepten. Het zijn recepten die ik van mijn moeder heb gekregen of gerechten die ik al jaren thuis maak. Sommige recepten heb ik van vrienden gekregen, zoals de tiramisu bijvoorbeeld. Maria, een familievriendin, is een van de beste koks die ik ken. Ze maakt de beste tiramisu. Ik heb ook research gedaan naar traditionele kookboeken uit Venetië om zo inspiratie op te doen.’

Stijltips van @skyemcalpine

• ‘Houd het relaxed: het moet feestelijk zijn maar mensen moeten zich ook welkom voelen. Ik mix en match graag informeel met borden, bestek en servetten;
• Gebruik vers fruit om de tafel mee te decoreren: zet bijvoorbeeld een bak met kersen, abrikozen, pruimen of aardbeien neer;
• Serveer alles family style. Dat betekent grote schalen met veel lekker eten waar mensen van kunnen opscheppen;
• More is more: voor een diner kun je de tafel decoreren met heel veel kaarsen in verschillende hoogtes. Dat ziet er zo mooi uit en het is een makkelijke manier om een ruimte te transformeren;
• Zorg ervoor dat je altijd een mooi stuk brood op tafel hebt liggen. Het ziet er mooi uit, en alles smaakt beter met brood!’

BIGOLI MET ROMIGE WALNOTENSAUS

Voor 4 personen

160 g gepelde walnoten
30 g oud brood
1,6 dl volle melk
30 g Parmezaanse kaas, geraspt, plus extra voor erbij
20 g pijnboompitten
1 klein teentje knoflook
70 ml olijfolie
1,6 dl slankroom
400 g bigoli
zeezout en versgemalen zwarte peper

Pasta is relatief nieuw in het Venetiaanse eetpatroon. Toen pastasoorten uit Zuid-Italië, zoals maccheroni en spaghetti (die gemaakt worden door pastadeeg te persen, in plaats van te snijden, zoals bij ravioli, of te rollen, zoals bij gnocchi), in de negentiende eeuw populair werden, kwam de Veneto met bigoli, een volkorenpasta die met een speciale machine tot dikke slierten wordt geperst. Bigoli lijkt op spaghetti, maar heeft een ruwer oppervlak en neemt de saus daardoor nog beter op. Deze pasta werd oorspronkelijk gemaakt van wat maar voorhanden was: boekweit- of tarwemeel en eendeneieren, aangezien kleine boeren eenden hielden in de natte gebieden rond de lagune (dit doen ze nog steeds). Er werd een speciale matrijs, plus een wonderlijk uitziende pers, een bigolaro, ontworpen voor dit hardere volkorenmeel, dat vaak vast komt te zitten in traditionele pastamachines. Salsa di noci is geen traditionele saus voor bigoli, maar de milde smaak en romige textuur passen heel goed bij de nootachtige volkorenpasta. In de meeste Italiaanse delicatessenwinkels is gedroogde bigoli te koop, maar je kunt ook gedroogde volkorenspaghetti, gewone spaghetti of pici gebruiken.

Breng een grote pan water flink aan de kook. Voeg de walnoten toe en kook ze 5 min. Giet ze goed af en leg ze op een schone theedoek. Wrijf de schilletjes er grotendeels af met de theedoek, dep ze enigszins droog en laat ze afkoelen.
Scheur het brood in stukjes en leg ze in een kleine kom. Schenk de melk erover en week ze een paar minuten, tot de melk opgenomen is. Doe het geweekte brood met de eventuele restjes melk in een keukenmachine, voeg de walnoten, Parmezaanse kaas, pijnboompitten en knoflook toe en pureer het mengsel tot het glad is. Schenk langzaam de olijfolie en room erbij en pureer alles tot een romige saus. Voeg een flinke snuf zout toe. Je kunt de saus nu vijf dagen in de koelkast bewaren.
Kook de bigoli beetgaar in een grote pan kokend water met flink wat zout. Schep vlak voordat je de pasta afgiet een half kopje kookwater uit de pan en zet het apart. Giet de pasta af in een vergiet. Doe hem weer in de pan en roer de walnotensaus erdoor.
Voeg kleine beetjes kookwater toe tot de saus lekker romig, maar niet te dun is. Voeg wat versgemalen zwarte peper toe en serveer meteen. Strooi er indien gewenst een royale hoeveelheid geraspte Parmezaanse kaas over.

Tekst: Marina de Massiac
Beeld: Skye McAlpine