VROUWELIJKE KUNSTENAARS

De Kunstmeisjes en hun muzen

Hilma af Klint, Katsushika Ōi en Paula Modersohn-Becker: het zijn namen die je – waarschijnlijk – in eerste instantie niet veel zeggen, maar ‘De Kunstmeisjes’, Mirjam Kooiman, Nathalie Maciesza en Renee Schuiten-Kniepstra, weten álles over deze vrouwelijke kunstenaars. Volgens hen hoeft kunst allesbehalve elitair en rete-ingewikkeld te zijn, op hun platformen delen ze dan ook op leuke, authentieke, en begrijpelijke wijze de verhalen achter kunstwerken en kunstenaars en tippen ze interessante tentoonstellingen. ‘Het is een poort naar verre en nabije landen, een tijdmachine, een inkijkje in de innerlijke wereld van kunstenaars, en een toegangsweg tot talloze perspectieven op maatschappelijke kwesties’, aldus De Kunstmeisjes. Het trio brengt begin september hun tweede boek Meer dan muze uit, waarin ze je laten kennismaken met vrouwelijke kunstenaars die je versteld zullen doen staan en het waard zijn om nooit meer te vergeten. Reden genoeg voor een kunstzinnig gesprek met dit drietal.

Waar komt jullie liefde voor kunst vandaan?
‘Geen van ons drie heeft een echt aha-moment gehad, een specifieke gebeurtenis waardoor we dachten: ik wil iets met kunst gaan doen. Het is iets dat zich langzaam heeft ontwikkeld in onze kindertijd, dankzij onze ouders of op de middelbare school. We kunnen wel stellen dat we er alle drie voor hebben gekozen om kunstgeschiedenis te gaan studeren, omdat we ons leven wilden wijden aan iets waar we van houden. Kunst maakt veel in ons los: het ontroert, het stelt gerust, het biedt kennis, versterkt onze empathie, het maakt ons soms ook boos of ongeduldig en dan weer ontzettend melig. Je kunt van bijna elk kunstwerk wel een meme maken. Het is een poort naar verre en nabije landen, een tijdmachine, een inkijkje in de innerlijke wereld van kunstenaars, en een toegangsweg tot talloze perspectieven op maatschappelijke kwesties. Met naar kunstwerken kijken en ze onderzoeken heb je aan een mensenleven bij lange na niet genoeg: kunst blijft onze nieuwsgierigheid prikkelen en maakt ons nog steeds gretig naar meer.’