Als internationaal fotomodel moet je middenin de Franse hoofdstad zitten. Dat gold ook voor het bekende Belgische model Ingrid Seynhaeve die samen met haar Franse man, acteur Jean-Baptiste Iera, en hun twee zonen Lukas en Hayden zowel een appartement in New York als dit bijzondere pied-a-terre in Parijs hebben. Het heeft een koninklijke geschiedenis en is huiselijk, warm, chic en doorleefd waarmee het huis het beste op interieurgebied van de twee continenten van de globetrotters bij elkaar brengt.

Hoewel Jean-Baptiste, voor vrienden Gio, en Ingrid nu echt ingeburgerde New Yorkers zijn, hadden ze behoefte aan een comfortabel en huiselijk tweede optrekje in Parijs. Het resultaat is een bijzonder persoonlijk appartement, gelegen in het hartje van Parijs, aan een van de mooie straten van de Boulevard Haussmann. Een historisch pand uit 1894, dat vele jaren geleden diende als de Parijse residentie van koning Foead I van Egypte en meer recentelijk koning Juan Carlos van Spanje.

Balzaal

Het gelijkvloerse appartement dat Ingrid en Gio uiteindelijk kochten, diende voorheen als balzaal, gevuld met sigaren, muziek en sfeer. Niet dat er van die vrolijkheid nog veel overbleef toen ze de woning kwamen bezichtigen. Het appartement was dankzij zijn vele glas-in-loodramen vooral donker, somber en troosteloos. Genoeg voor Ingrid om haar veto te stellen. ‘Mijn hart ligt in New York dus ik ga niet nu en dan die oceaan oversteken om hier in een kerk te wonen. No way. Hier ga ik dood’, vertelt ze over de situatie. Gio hield echter voet bij stuk en langzamerhand slaagde hij erin om zijn vrouw te overtuigen. Hij zag wat de plek kon worden wanneer al dat glas-in-lood verwijderd zou worden: een helder, ruim hoekpand vol potentie.

Ontwerp

De ondernemende acteur sloeg ondertussen aan het ontwerpen en kwam op het idee om een mezzanine te creëren voor de badkamer, slaapkamer en thuiskantoor. Een tussenetage die meteen ook naar de tweede verdieping of de kinderetage zou leiden. Om het vele invallende licht optimaal te benutten en het ruimtegevoel niet te beperken besloot Gio om die mezzanineruimtes telkens van de benedenverdieping af te scheiden via vier kamerhoge en -brede raampartijen. Een ingreep die zowel de benedenverdieping als de mezzanine ten goede zou komen. Een ingewikkeld en technisch project dat Gio samen met architecten tot een goed einde wist te brengen. ‘Ik heb veel ideeën en ik weet goed wat ik wil, maar voor de technische plannen heb ik uiteraard een architect nodig’, vertelt Gio.

Dromen waarmaken

Samen besloten ze om de tussenetage te creëren zonder steunmuren om zo het ruimtegevoel te behouden. Het resultaat is een soort zwevend betonblok verankerd in de zijmuren. ‘Dit appartement is Gio’s baby’tje. Dus was hij voortdurend aan het meten, rekenen en herrekenen om zeker te zijn dat alles helemaal perfect zou kloppen’, vertelt Ingrid. ‘Ik had toen echt tien dingen aan mijn hoofd en ondertussen moest ik ook nog een film draaien’, verzucht Gio. Terwijl hij aan het rekenen en tellen was, maakte Ingrid de moodboards. Al het interieurmoois dat ze al bladerend tegenkwam, werd uitgescheurd en verzameld. ‘We realiseren al onze projecten samen. Ingrid gaat op zoek naar inspiratie, ik kijk hoe we die dromen kunnen waarmaken, doe voorstellen en uiteindelijk hakken we samen elke knoop door.’ Zo was Ingrid direct te paaien voor de bibliotheek die Gio rond de televisie ontwierp, maar bleek de open haard een heikel punt te zijn. ‘Ik wou absoluut een open haard, Gio niet. Hij wilde weer witte kasten, iets wat ik compleet niet zag zitten. Ik wil geen koel, kil huis of minimale showroomallures, wel een interieur waarin echt geleefd wordt. Een plek die we echt een thuis zouden noemen.’

Compromis

Gio’s compromis, een open haard omringd door witte kasten, werd deskundig van tafel geveegd. Rond de open haard, elegant verwerkt in de witte keuken, kwam uiteindelijk een zwarte kast die die haard lijkt in te kaderen. De verschillende boektitels in de bibliotheek tonen de belangstelling en de vele internationale reizen van deze twee global travellers, maar ook hun liefde voor kunst, mode en fotografie alsmede zijn gevoel voor cultuurhistorie. De bibliotheek bevat dan ook een collectie boeken met titels van Peter Beard, Araki, Louise Bourgeois, Frank Lloyd Wright, Ansel Adams en Andy Warhol.

American touch

Nog een discussiepunt was het parket. ‘Een groot gevecht’, zucht Gio. ‘Ingrid wilde donker hout, ik wilde een naturel eiken parket. Toen die er uiteindelijk lag, dacht ik het eerste moment “help, ze had gelijk”, maar ondertussen is het appartement aangekleed en is het gelukkig helemaal goed gekomen.’ Sommige meubels werden van New York naar Parijs verscheept, andere werden ter plekke aangekocht. Wat een bescheiden Trans-Atlantische verhuis moest worden, mondde uiteindelijk toch uit in een flink gesjouw met welgeteld 385 kartonnen verhuisdozen. De kers op de taart na een inspannende verbouwingsklus die in een luttele tien maanden geklaard werd. En zo kreeg Parijs toch een beetje een American touch. Kwestie van ook hier écht thuis te komen.

Tekst Marc Heldens/Sophie Allegaert
Fotografie Verne Photography