Er was een tijd dat ik om het uur naar de brievenbus liep om te kijken of er een Valentijnskaart lag. Was zelden zo. Hoe vaak ik wel niet heb gedacht dat men ons adres gewoon niet had. Zelfs Sinterklaas niet. We kregen namelijk geen cadeautjes. Maar dat bleek later aan onze ouders te liggen, die als gastarbeiders geen idee hadden van het Sinterklaasfeest. Dat terzijde. En die jongens van wie ik wist dat ze me leuk vonden, maar niet durfden, wisten dus ook al niet waar ik woonde. Het was een handig excuus.

Bottom line is dat jongens en mannen in Nederland vaak te schijterig zijn om een vrouw te benaderen. (Uitzonderingen daargelaten.) En als ze dat al doen, dan weten ze niet hoe ze je het hof moeten maken. Wij verwachten geen bloemenstal voor de deur, geen ladingen kaartjes (die tijd heb ik nu wel gehad), sieraden of een aanzoek in week één. Ik schrijf dit ook namens nogal wat vrouwen in mijn omgeving: toon ons wat moed en doorzettingsvermogen.

Connie Palmen was te gast bij ‘De Wereld Draait Door’ om te praten over haar grote liefde Ischa Meijer. Het is deze maand alweer 25 jaar geleden dat hij is overleden. Connie en Ischa ontmoetten elkaar in 1991 en het was meteen liefde op het eerste gezicht. ‘Hij wordt mijn man’, dacht de schrijfster instant. In haar prachtige boek ‘I.M’ schrijft ze over deze overweldigende liefde. ‘Zonder me van tevoren te waarschuwen wijkt mijn kringspier uit elkaar en doe ik het in mijn broek. Tegenover me spreidt hij zijn benen, grijpt naar zijn kont en roept verbaasd uit dat hij in zijn broek heeft gepoept.’ Lichaam en geest begaven het. Bij DWDD zei ik tegen Connie: ‘Je hebt de lat heel hoog gelegd voor ons’. Het is tegenwoordig al heel wat als een man zijn émoties toont. Hoe zijn we hier ooit beland? Ik verwijt het de feministen en onze ‘doe maar normaal’-cultuur. Ja, doe eens normaal en bezoek een oppervlakkige datingsite. Ja, ik weet dat er duurzame relaties zijn voortgekomen uit die onromantische datingmethodes. Maar we zijn er ook luier door geworden. En met ‘we’ bedoel ik eigenlijk vooral mannen, die toch al de R van romantiek niet eens begrijpen. En wij ‘geëmancipeerde’ vrouwen hebben oogluikend toegestaan dat de hoffelijkheid voorgoed verdween. Een bloemetje? Nee, een tikkie voor het diner kun je krijgen.

Ik wens iedereen (helaas nodig in dit land) een liefde toe zoals Ischa en Connie die hadden.

Liefs, Fidan