Mijn kennismaking met het werk van beeldend kunstenaar Casper Faassen was vorig jaar terwijl ik rondstruinde in de VIP-vertrekken van Schiphol. Een bewegend beeld vatte mijn aandacht en dan vooral de spanning tussen het verdwijnen en verschijnen van zijn werk Hover through The Fog. Een mat, melkachtig wit beeld van waarachter een vrouwenhand opdoemt en weer verdwijnt in de mist – zo lijkt het. Reden voor een tête-à-tête met de winnaar van de 2019 Photo Basel ALPA Award.

Wat doet kunst maken met je?

‘Mezelf uitdagen en verrassen. De lat hoog leggen en mezelf verrassen met het resultaat werkt bijna verslavend. Er zijn veel facetten aan het maken van kunst en op een bepaald moment moet je wel naar een resultaat toe werken. Het beste is een deadline zoals een expositiedatum.’

Wie wil je bereiken met jouw werk?

‘Dat is met de tijd wel veranderd eerlijk gezegd. Als jonge kunstenaar wilde ik bravoure creëren en veel mensen bereiken. Nu wil ik in eerste instantie mezelf verrassen en het tonen van mijn werk is daar een exponent van. In de basis maak ik het voor mezelf. Gelukkig ben ik er nooit vies van geweest ermee naar buiten te treden. Ik vind het tof dat ik er ook publiek in het buitenland mee bereik, en mooi om reacties op mijn werk te krijgen. De ultieme beloning is wel wanneer musea ook mijn werken verzamelen vanuit een niet commercieel oogpunt.’

Kun je meer vertellen over jouw werken ‘Hover through the Fog’ waarbij het lijkt dat het onderwerp gehuld is in mist?

‘Ik heb eerder ook geschilderd. Maar dan is het werk abstract. Als kijker sta je als het ware buiten spel. Maar bij fotografie kijk je naar de persoon. Toen ik fotografie gebruikte voor mijn schilderwerk kreeg ik het idee een soort filter te plaatsen tussen het onderwerp en mijzelf. Zo is het een soort matte plaat geworden. Het draait om de spanning tussen het verdwijnen en het verschijnen, het zichtbare en het onzichtbare. In samenwerking met dansers Chloe Albaret en Marne van Opstal maakten we tevens de dansfilm Hover through the Fog and filthy air als reactie op onze vrijheid in isolatie in coronatijd.’

Wie zijn jouw iconen in de kunstwereld?

‘Rembrandt van Rijn. Zijn werk De Nachtwacht ontketende bij mij de liefde voor kunst. En ook Picasso en Anselm Kiefer vind ik bewonderenswaardig. In het begin kijk je naar het werk dat zij maakten maar nu kijk ik ook naar hoe groots andere kunstenaars dénken. Ik heb me nooit geschaamd om naar buiten te treden met mijn werk. Als je internationaal wil gaan zal je ook een team moeten hebben, maar de stap om mensen daarvoor aan te nemen voelt nog wel te groot. Desalniettemin streelt het me wel dat mijn werk wereldwijd gezien wordt en in de smaak valt.’  

Wat zou je beginnend kunstkopers willen adviseren?

‘Als je samen kunst gaat kopen bezoek dan de beurzen, wanneer het weer kan of anderszins in deze tijden. Word het eens over wat je mooi vindt en vraag de galeriehouder naar de betreffende kunstenaar, wat hij of zij meer maakt en verdiep je erin. Ga niet altijd alleen voor de investering, er zijn hele mooie dingen te koop voor een redelijke prijs. En ga vooral op je gevoel af.’

Waar droom jij nog van?

‘Ik zou het mooi vinden om een zaal te vullen met groots werk, in combinatie met dansers, movement. Mijn werk veel ruimte te geven. En als die ruimte toevallig het MoMA heet dan is het helemaal goed haha.’

In 2022 maak je twintig jaar kunst. Wordt dat gevierd?

‘Ik maak al heel mijn leven kunst. Ik begon als schilder en op een gegeven moment ben ik ervan gaan leven. Dus er is een soort geruisloze overgang geweest. Maar inderdaad die twintig jaar professionele werken zou ik wellicht vieren met de uitgave van een mooi boek of bijzondere tentoonstelling. Ik heb er nog niet een heel concreet plan voor.’

Wat zijn jouw voornemens voor 2021?

‘Mezelf meer opsluiten en werk maken. Ik deed veel lezingen en ging naar beurzen omdat ik benieuwd was naar de reactie op mijn werk. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat galeriehouders het aan de man brengen van mijn werk prima zelf af kunnen. Dus van 2020 heb ik geleerd dat mijn inzet veel meer in mijn eigen atelier moet plaatsvinden. Bovendien, als ik die droom van levensgrote werken exposeren wil waarmaken, dan zal ik die werken toch eerst moeten gaan maken.’ 

Tekst Kristina Bozilovic