OLYMPIC FILE

Vrouwen aan de top

Sporten vanuit een passie of gewoon voor de leuk: talent blijft niet onopgemerkt. De mentale druk, vele concessies en eenzaamheid leiden allemaal tot dat grote doel. Talkies ging in gesprek met drie (ex-)topsporters over hun weg naar succes. En wat ze daarvoor moesten laten.

Al van jongs af aan was het overduidelijk dat Inge de Bruijn (50) een passie voor zwemmen heeft. Tijdens zwemles riep haar toenmalige trainer: ‘Dat is een talentje, hoor!’ En wat had hij gelijk. Ze geeft ons een kijkje in de wereld van topsport.

‘Het was eigenlijk vanzelfsprekend dat ik ging zwemmen, want iedereen in mijn familie zwom. Op mijn vierde had ik mijn A-diploma op zak en op mijn zevende haalde ik mijn eerste gouden medaille, die ik vol trots in mijn kamer ophing. Van kinds af aan was ik al enorm gepassioneerd over zwemmen. Ik had een missie en een focus, maar nu vraag ik me weleens af: hoe heb ik het tot mijn 32e volgehouden?’

Zenuwen en onzekerheden
‘Op mijn zeventiende was het zo ver: mijn eerste Olympische Spelen in Barcelona. Heel indrukwekkend. Daar schopte ik het tot de achtste plek. In 1996 was ik gekwalificeerd voor de Spelen in Atlanta. Door zenuwen en onzekerheden heb ik die destijds afgezegd. Ik voelde mezelf toen niet goed genoeg om Nederland te vertegenwoordigen. Ook was ik dag in dag uit met hetzelfde bezig en verloor mijn motivatie. Tot ik naar de Spelen keek, de tranen over mijn wangen liepen en me besefte dat ik mijn talent nog niet volledig had benut.’