Pablo Lücker groeide op in een artistieke familie. Van kleins af aan was hij altijd al bezig met tekenen. Hij studeerde in 2008 af aan de prestigieuze Design Academy en heeft inmiddels van zijn passie zijn werk gemaakt. En met succes! Pablo timmert aardig aan de weg als contemporary artist, in Nederland én internationaal. Zijn signature? Zijn unieke ‘droomschrift’, waarmee hij verhalen vertelt in de vorm van kunst. Reden genoeg voor een tête-à-tête met de succesvolle kunstenaar.

Stel je voor aan de Talkies-lezers, wie is Pablo Lücker?

‘Ik ben een contemporary artist. Ik maak schilderijen, beelden en digitale kunst. Ik sta eigenlijk bekend om mijn samenwerkingen met merken als Porsche, Uber en W Hotels. Ik heb door de jaren heen een unieke stijl ontwikkeld die ik “droomschrift” noem. Ik zie kunst eigenlijk als mijn tweede taal, hiermee kan ik verhalen vertellen.’

Wat is je vroegste herinnering aan kunst?

‘Ik kom uit een familie van kunstenaars. Ik ben de zevende generatie, dus ik heb kunst eigenlijk met de paplepel ingegoten gekregen. Mijn ouders hebben elkaar ontmoet in het jaar dat Pablo Picasso is overleden, daarom heb ik de naam Pablo gekregen. Ik was als kind eigenlijk altijd al aan het tekenen, van heel jongs af aan. Als andere kinderen buiten aan het voetballen waren, was ik aan het tekenen. Ook hing er in ons huis altijd veel kunst en schilderijen, waar ik dan vaak naar keek.’

Hoe omschrijf jij je stijl?

‘Mijn stijl gaat heel erg hand in hand met waar ik mijn inspiratie uit haal. Ik haal mijn inspiratie veel uit reizen. De verschillende culturen, de dingen die je onderweg ziet, de gesprekken die je met mensen hebt. Mijn kunst is eigenlijk ook een tweede taal. Ik zie mezelf vaak als een soort trechter waar alles wat ik meemaak doorheen gaat. Zoals iemand anders een dagboek bijhoudt, teken ik altijd. Het gaat dan als het ware eerst door mijn hoofd, langs mijn hart, naar mijn hand en komt er dan via een kwast of stift uit als kunst. Ik noem het daarom ook droomschrift. Soms weet ik eerst niet wat ik heb gemaakt, maar dan laat ik het even op me inwerken en dan begrijp ik waar het me aan refereert. Eigenlijk is het best mooi om soms onderbewust te kunnen creëren. Dan ben in mijn atelier aan het werk, iets aan het maken en op dat moment denk ik eigenlijk aan niks. Maar op het moment dat het klaar is, laat ik het achteraf even een tijdje staan en dan denk ik; hey, toch wat inspiratie uit een plek waar ik ben geweest. Voor mij is het ook een stukje onderbewust verwerken van alles wat ik meemaak.’

• 

• 

Wat is je favoriete werk?

‘Een favoriet kiezen vind ik moeilijk, omdat ik eigenlijk altijd wel verschillende fases heb. Misschien op het moment een kunstwerk dat ik net heb gemaakt; “Don’t let numbers define you” – het kunstwerk dat ik heb gemaakt rondom het deleten van mijn Instagramaccount. Dat heeft wel een bijzondere betekenis voor mij, om ook dingen die je meemaakt en de tijd waar je in zit te verwerken in een kunstwerk.’

Wie of wat inspireerde je om je Instagramaccount te deleten?

‘Het was voor mij een statement, mijn account bestond tien jaar. Ik denk dat het tijd is dat we ons socialmediagebruik gaan herzien. Wij zijn de eerste generatie die social media voor het eerst echt zo intensief gebruikt en na tien jaar vond ik het een mooi moment om dat voor mezelf eigenlijk een keer te herzien. Ik kwam eigenlijk tot de conclusie dat ik me meer wilde focussen op kwaliteit in plaats van kwantiteit. Je merkt als artiest dat je je onbewust misschien toch wel laat leiden door getallen op social media, omdat je ook steeds meer mensen aantrekt. Ook omdat bedrijven en partijen waar je mee werkt dat steeds belangrijker gaan vinden. Wat ook begrijpelijk is, want social media zijn natuurlijk een handige tool om je werk te promoten en veel mensen te bereiken. Maar ik denk niet dat het de overhand moet krijgen. In mijn optiek is het zo dat je bereik eigenlijk overal kunt krijgen, maar creativiteit wat moeilijker te vinden is. Daar wil ik me op focussen. Uiteindelijk gaat het voor mij om het opbouwen van kwalitatieve contacten en het realiseren van mooie projecten. Hier wil ik me zoveel mogelijk op focussen. En het leek me ook een mooie uitdaging om na tien jaar eigenlijk opnieuw te beginnen. Een social rebirthing online.’

Wie zijn jouw iconen in de kunstwereld?

‘Ik ben altijd wel geïnspireerd door Keith Haring. Ik vind de snelheid in zijn werk heel mooi. Ook kunstenaars als Daniel Arsham en Takashi Murakami vind ik heel cool. Ik vind het mooi hoe zij op een eigentijdse manier de huidige generatie laten kennismaken met kunst. Dat is namelijk iets wat ik zelf ook heel erg probeer door veel met brands te werken, maar ook moderne tools te gebruiken die tegenwoordig voor handen zijn om kunst mee te maken. Bijvoorbeeld 3D-printers, Instagramfilters of NFT art.’

• 

• 

Wat adviseer je wanneer iemand zoekt naar een kunstwerk voor in huis?

‘Ik zeg eigenlijk altijd; kunst is het sieraad van het interieur. De kunst die je aan je muur hebt vertelt veel over wie je bent. Kunst maakt een interieur uniek. Ga af op wat je raakt en wat je mooi vindt, en kijk ook goed naar wat aansluit op je interieur. Eigenlijk hetzelfde als bij een kledingstuk. Heb je een redelijk sec outfit aan, dan kun je daar best wel een paar mooie statement sieraden bij gebruiken. Wanneer je outfit eigenlijk al heel druk is en je gaat daar ook nog heel drukke sieraden bij dragen, komt het minder tot zijn recht. Dus heb je een neutrale inrichting, dan kun je best met kunst een statement maken. Heb je een drukker interieur, houd het dan rustig qua kunst. Zoek naar dingen die goed inblenden qua kleur.’

Waar droom jij nog van?

‘Het lijkt mij heel tof om een keer een collectie te maken met een groot high-end modehuis zoals Dior, Hermès of Prada. Je ziet nu ook dat dat veel gebeurt in de modewereld, dat kunstenaars eigenlijk naast een Head of Design staan en samen een collectie ontwikkelen. Dat lijkt me supertof! En daarnaast wil ik de jonge generatie laten zien dat creativiteit ertoe doet en je als kunstenaar prima je brood kunt verdienen. Vaak wordt creativiteit door ouders ingeperkt, omdat ze het idee hebben dat je hier geen goed bestaan mee kunt opbouwen. We leven in mijn optiek in een maatschappij die steeds visueler en creatiever wordt, zeker door de digitalisering. We hebben een nieuwe generatie creatievelingen hard nodig om de toekomst te realiseren, denk ik. Hier wil ik me in de toekomst nog meer voor gaan inzetten. Ik vind het tof om op scholen te spreken, kinderen te helpen met creativiteit en ook hoe je dat in een groter geheel kunt inzetten.’